Δενδρότσιχλα/ Τσαρτσάρα

Περιγραφή :

Το μεγαλύτερο είδος της οικογένειας. Έχει μήκος 26-29 εκ . Αναγνωρίζεται από τον γκριζόφαιο χρωματισμό στο πάνω μέρος, τον λευκωπό χρωματισμό των άκρων των ουραίων φτερών και τις σκούρες καφέ κηλίδες στον λευκοκιτρινωπό λαιμό, το στήθος τις πλευρές και την κοιλιά. Τα κάτω καλυπτήρια των φτερούγων είναι λευκά.

Τροφικές Συνήθειες :

Αναζητά την τροφή της στο έδαφος ή στα δέντρα, τρέφεται με μια ποικιλία ασπόνδυλων όπως οι γαιοσκώληκες, μικρά σαλιγκάρια, έντομα αλλά και με σπόρους και χυμώδεις καρπούς. Ιδιαίτερα προτιμά τους καρπούς και τους σπόρους από το φυτικό παράσιτο (Viscum album). Επιπλέον, τρώει μια μεγάλη ποικιλία τροφών φυτικής προέλευσης, συμπεριλαμβανομένων των φρούτων και των σπόρων από κρανιά , κισσούς, πουρνάρι, άρκευθος, μήλο, ελιά, βάτος, πουρνάρι και γκι, καθώς και ορισμένους βλαστούς από ποώδη φυτά , βρύα και μύκητες. Τα φρούτα και οι σπόροι είναι ιδιαίτερα σημαντικές πηγές τροφής κατά τη διάρκεια του χειμώνα.

Ενδιαίτημα & σημαντικοί πληθυσμιακοί πυρήνες :

Είναι είδος δασόβιο. Ζει σε ανοιχτά δάση κωνοφόρων, σε κήπους και πάρκα. Εκτός της αναπαραγωγικής περιόδου απαντάται σε ανοιχτές περιοχές, κήπους και καλλιεργούμενες εκτάσεις με δέντρα καθώς και σε γυμνές ορεινές περιοχές με αραιή δενδρώδη βλάστηση. Κατασκευάζει την φωλιά της κυρίως σε δέντρα και σπανιότερα σε ψηλούς θάμνους.

Κυριότερες απειλές & κίνδυνοι :

Όπως όλα τα πουλιά, η θνησιμότητα κατά το πρώτο έτος της ζωής τους είναι υψηλή. Οι φυσικοί του εχθροί όπως σε όλα τα μικρά πουλιά είναι τα αρπακτικά πχ, το Σαΐνι, ο Πετρίτης και από τα κορακοειδή κυρίως η Καρακάξα κατά την περίοδο της ωοτοκίας. Ο πληθυσμός του είδους μπορεί τοπικά να παρουσιάζει διακυμάνσεις, αλλά δεν αντιμετωπίζει σοβαρές απειλές.