Σιρλοτσίχλονο

Περιγραφή :

Τα ενήλικα σιρλοτσίχλονα έχουν μήκος 15-16.5 εκατοστά, άνοιγμα φτερών 22 – 25.5.εκ και βάρος που κυμαίνεται από 14-19 γρ. Παρουσιάζει φυλετικό διμορφισμό με το αρσενικό να ξεχωρίζει από τον πιο έντονο χρωματισμό του φτερώματος. Επίσης το αρσενικό αναγνωρίζεται εύκολα από τη μαύρη οφθαλμική γραμμή που βρίσκεται ανάμεσα σε δύο κίτρινες λωρίδες του κεφαλιού, το μαύρο λάρυγγα, και την σκουροπράσινη κορόνα. Συμπληρωματικά στοιχεία που βοηθούν στην αναγνώρισή του αποτελούν το λαδοκίτρινο κάτω φτέρωμα με δύο καστανοκόκκινες περιοχές στα πλαϊνά του στήθους. Καστανοκόκκινη επίσης είναι η ράχη και οι ώμοι του. Το θηλυκό και τα ανήλικα άτομα έχουν πιο έντονα καστανή εμφάνιση, με ραβδώσεις στο κάτω φτέρωμα, ενώ δεν υπάρχει το μαύρο χρώμα στο λάρυγγα.

Τροφικές Συνήθειες :

Το σιρλοτσίχλονο τρέφεται με σπόρους (κυρίως δημητριακών ή αγρωστωδών φυτών), ενώ την αναπαραγωγική περίοδο προτιμά τα ασπόνδυλα. Η διατροφή του επίσης απαρτίζεται από δημητριακά από τις καλλιέργειες και έντομα. Συλλέγει την τροφή του κυρίως στο έδαφος και συχνά σε κοντινή απόσταση από θάμνους ή δέντρα που του προσφέρουν κάλυψη.

Ενδιαίτημα & σημαντικοί πληθυσμιακοί πυρήνες :

Ένα από τα πιο κοινά είδη τσιχλονιών της Ελλάδας. Αναπαράγεται από το ύψος της θάλασσας μέχρι και τα 1500μ., συνήθως όμως σε μεσαία υψόμετρα. Συναντάται σε μικρούς σχετικά πληθυσμούς σε αγροτικές καλλιέργειες με θαμνώδη περιθώρια και σε περιοχές με χαμηλή βλάστηση και λίγα διάσπαρτα δέντρα, λιγότερο συχνά σε πυκνή βλάστηση, ελαιώνες και γενικά σε εντατικές δενδρώδεις καλλιέργειες (οπωρώνες). Προτιμά τις λοφώδεις περιοχές και συχνά παρατηρείται σε στεγνές, ηλιόλουστες πλαγιές με νότιο προσανατολισμό ή ανατολικό.Τον χειμώνα το συναντάμε σε χαμηλά υψόμετρα σε περιοχές με ψηλούς φράκτες και δέντρα που περιβάλλουν καλλιεργούμενους αγρούς η χέρσες εκτάσεις, σε μικτά κοπάδια με άλλα σποροφάγα είδη όπως τσιφτάδες, σταρήθρες ή σπίνους.

Κυριότερες απειλές & κίνδυνοι :

Η απώλεια του ενδιαιτήματος του, εξαιτίας της εντατικοποίησης της γεωργίας και της εγκατάλειψης της παραδοσιακής γεωργίας, αποτελεί την κύρια απειλή του είδους. Μεγάλης έκτασης έργα αναδασμού τα οποία αλλοιώνουν ανεπανόρθωτα τα ετερογενή αγροτικά τοπία που χρησιμοποιεί το σιρλοτσίχλονο πιθανά οδηγούν σε μείωση των πληθυσμών του. Η εκτεταμένη χρήση αγροχημικών, η αλλοίωση των φυσικών φρακτών και θάμνων στις αγροτικές περιοχές και τα λιβάδια, αποτελούν γεωργικές πρακτικές που απειλούν το είδος. Επίσης, σε περιοχές με μεγάλη ένταση βόσκησης (υπερβόσκηση) αλλοιώνεται η πυκνότητα των θάμνων στο ύψος φωλιάσματος του είδους με αποτέλεσμα την συνολική υποβάθμιση του ενδιαιτήματος του.