Περιγραφή :

Το σπιτοσπουργίτι είναι ένα γεροδεμένο πουλί, με μήκος μεταξύ 14 με 16 εκατοστών. Το βάρος του κυμαίνεται συνήθως μεταξύ 24 με 39,5 γραμμάρια. Έχει μεγάλο στρογγυλεμένο κεφάλι, δυνατό ράμφος και σχετικά κοντή ουρά. Το φτέρωμά του είναι μάλλον αραιό, ενώ συχνά φαίνεται μπλεγμένο και αχτένιστο. Κύρια χαρακτηριστικά είναι η καφετιά πλάτη με τις έντονες μαύρες ραβδώσεις, την κουλουριασμένη στάση σώματος με τα πόδια μαζεμένα όταν κουρνιάζει και το κοπιαστικό και αδέξιο πέταγμα με τα συνεχή και πολύ γρήγορα φτεροκοπήματα. Στα σπιτοσπουργίτια παρατηρείται φυλετικός διμορφισμός.Το αρσενικό αναγνωρίζεται από το σκοτεινότερο στέμμα, τον πυρόξανθο αυχένα, το μαύρο λάρυγγα και τα υπόλευκα μάγουλα. Το θηλυκό και τα νεαρά δεν έχουν μαύρο λάρυγγα, έχουν όμως θαμποκαστανό πάνω μέρος και ρυπαρό λευκό κάτω μέρος. Τα νεαρά αρσενικά εμφανίζουν τα πρώτα μαύρα φτερά στο λαιμό συνήθως Αύγουστο με Σεπτέμβριο.

Τροφικές Συνήθειες :

Τα ενήλικα σπιτοσπουργίτια τρέφονται ως επί το πλείστον με τους σπόρους σιτηρών και ζιζανίων. Παρόλα αυτά έχει παρατηρηθεί μία τεράστια τροφική γκάμα ειδών, τόσο φυτικής όσο και ζωικής προέλευσης που χρησιμοποιούν τα σπιτοσπουργίτια για να τραφούν. Τρέφονται με μια ποικιλία φυτικών ειδών όπως μπουμπούκια, μούρα, σταφύλια και κεράσια, ενώ η ζωικής προέλευσης τροφή συμμετέχει με μεγάλο ποσοστό στο ημερήσιο σιτηρέσιο των σπιτοσπουργιτών. Έντομα, σκαθάρια, κάμπιες, μύγες και αφίδες, διάφορα αρθρόποδα, μαλάκια και καρκινοειδή, όπου και όταν αυτά είναι διαθέσιμα, σαύρες και βατράχια συγκαταλέγονται στη μεγάλη διατροφική γκάμα του είδους. Παρόλα αυτά είναι άκρως προσαρμοστικά και μπορούν να τραφούν με ότι μπορεί να είναι διαθέσιμο.

Ενδιαίτημα & σημαντικοί πληθυσμιακοί πυρήνες :

Το σπιτοσπουργίτι συνδέεται στενά με τον άνθρωπο. Συνηθίζει να ζει σε αστικές, περιαστικές και αγροτικές περιοχές. Έχει παρατηρηθεί σε μεγάλο εύρος βιοτόπων και σε διαφορετικά κλίματα, αλλά αποφεύγει τις εκτεταμένες δασικές εκτάσεις, τα λιβάδια και τις ερήμους, μακριά από την ανθρώπινη παρουσία.

Κυριότερες απειλές & κίνδυνοι :

Κύρια απειλή για το είδος θεωρούνται οι γάτες και τα αρπακτικά πουλιά. Επίσης πολλά άλλα ζώα, συμπεριλαμβανομένων των κορακοειδών και των σκίουρων έχουν καταγραφεί ως άρπαγες για το είδος. Ακόμη σε διάφορες περιοχές οι άνθρωποι χρησιμοποιούσαν σπιτοσπουργίτη ως πηγή τροφής, ενώ σε περιοχές της Μεσογείου το γεγονός αυτό συνεχίζει να υφίσταται.