Περιγραφή :

O σταχτοπετροκλής έχει μήκος 14,5- 15,5 εκ, άνοιγμα φτερούγων 26-32 εκ. και βάρος 21-34 γρ. Παρουσιάζει φυλετικό διμορφισμό. Το αρσενικό μάλιστα παρουσιάζει και εποχικό διμορφισμό. Στη συνέχεια περιγράφεται μόνο το καλοκαιρινό φτέρωμα, αφού είναι καλοκαιρινός επισκέπτης και με αυτό το φτέρωμα απαντάται στην περιοχή μας. Το αρσενικό αναγνωρίζεται από τη σταχτιά ράχη, τις μαύρες φτερούγες, τη λευκή κοιλιά και το λευκό ουροπήγιο. Γνωρίσματα πολύ σημαντικά για την ταυτοποίηση του είναι το σταχτί στέμμα, το λευκό φρύδι, η μαύρη μάσκα στα μάτια και το λευκό με κίτρινη απόχρωση στήθος. Το θηλυκό έχει καστανόγκριζη ράχη, καστανόμαυρες φτερούγες, λευκό το κάτω μέρος του φτερώματος με κίτρινη απόχρωση στο στήθος.

Τροφικές Συνήθειες :

Είναι είδος εντομοφάγο, τρέφεται με μεγάλη ποικιλία από ασπόνδυλα που περιλαμβάνει: (Othoptera, Dermaptera, Hemiptera, Neuroptera, Lepidoptera, Diptera, Hymenoptera), προνύμφες από κολεόπτερα αράχνες κ.α.. Συμπληρώνει την διατροφή του με φρούτα κυρίως μούρα. Συνήθως αναζητά την τροφή του στο έδαφος και σε χαμηλή βλάστηση. Χρησιμοποιεί κυρίως δύο μεθόδους για να βρίσκει την τροφή του:Τρέχοντας ή χοροπηδώντας στο έδαφος σε ανοιχτές περιοχές. Καταλαμβάνοντας μια θέση από όπου μπορεί να διακρίνει τα έντομα στο έδαφος και στον αέρα ευκολότερα. Αναζητά έντονα την τροφή του όπου υπάρχουν συγκεντρωμένα έντομα, και προτιμά θέσεις όπου υπάρχουν περιττώματα ζώων και κοπριές. Εκμεταλλεύεται επίσης τις καμένες εκτάσεις όπου μπορεί ευκολότερα να διακρίνει την τροφή του.

Ενδιαίτημα & σημαντικοί πληθυσμιακοί πυρήνες :

Αναπαράγεται σε όλο το εύρος της Αρκτικού κύκλου σε αρκτικές και εύκρατες ζώνες, σε στέπες και μεσογειακές εκτάσεις, σε υποτροπικές άγονες ζώνες. Το κλίμα μπορεί να διαφέρει από ηπειρωτικό σε ωκεάνιο, και φτάνει μέχρι την αρκτική τούνδρα τόσο στις Ευρωπαϊκές όσο και στις Ασιατικές περιοχές εξάπλωσης. Μεγάλο μέρος αυτής της επέκτασης πρέπει να έχει συμβεί από την τελευταία παγετωνική περίοδος και ξεπερνά κατά πολύ εκείνη των άλλων Oenanthe με τους οποίους όμως μοιράζεται περιορισμούς που αφορούν στις θέσεις φωλεωποίησης που απαιτούν έτοιμες τρύπες σε βράχο ή λαγούμι που να γειτνιάζουν άμεσα με περιοχές πλούσιες σε εποχικά έντομα, με γυμνά μπαλώματα ή χαμηλή βλάστηση που βοηθούν την σύντομη αναζήτηση και εύκολη σύλληψη της τροφής του. Εκμεταλλεύεται τις πετρώδεις και θαμνώδεις περιοχές της τούνδρας, τις βραχώδεις πλαγιές, τις σάρες, και τα αλπικά λιβάδια πάνω από τα δασόρια.

Κυριότερες απειλές & κίνδυνοι :

Όπως όλα τα μικρά πουλιά, η θνησιμότητα κατά το πρώτο έτος της ζωής τους είναι υψηλή, συνήθως ζουν από 2- 5 χρόνια. Επειδή φτιάχνουν τη φωλιά τους σε τρύπες ή σε τούνελ στο έδαφος υφίστανται μεγάλες απώλειες σε αυγά και νεοσσούς από τα ποντίκια, τις νυφίτσες και τα φίδια.